Z Listu św. Pawła Apostoła do Rzymian (Rz 1, 16-25)
Ja nie wstydzę się Ewangelii, jest bowiem ona mocą Bożą ku zbawieniu dla każdego wierzącego, najpierw dla Żyda, potem dla Greka. W niej bowiem objawia się sprawiedliwość Boża, która od wiary wychodzi i ku wierze prowadzi, jak jest napisane: ?Sprawiedliwy zaś z wiary żyć będzie?.
Albowiem gniew Boży ujawnia się z nieba na wszelką bezbożność i nieprawość tych ludzi, którzy przez nieprawość nakładają prawdzie pęta. To bowiem, co o Bogu można poznać, jawne jest wśród nich, gdyż Bóg im to ujawnił. Albowiem od stworzenia świata niewidzialne Jego przymioty, wiekuista Jego potęga oraz bóstwo stają się widzialne dla umysłu przez Jego dzieła, tak że nie mogą się wymówić od winy. Ponieważ choć Boga poznali, nie oddali Mu czci jako Bogu ani Mu nie dziękowali, lecz znikczemnieli w swoich myślach i zaćmione zostało bezrozumne ich serce. Podając się za mądrych stali, się głupi. I zamienili chwałę niezniszczalnego Boga na podobizny i obrazy śmiertelnego człowieka, ptaków, czworonożnych zwierząt i płazów.
Dlatego wydał ich Bóg poprzez pożądania ich serc na łup nieczystości, tak iż dopuszczali się bezczeszczenia własnych ciał. Prawdę Bożą przemienili oni w kłamstwo i stworzeniu oddawali cześć, i służyli jemu zamiast służyć Stwórcy, który jest błogosławiony na wieki. Amen
Sytuacja całkowicie hipotetyczna.
Na urodziny, któraś z życzliwych mi osób upiekła dla mnie torta. Pyszny, taki na śmietanie, z owocami, lekki biszkopt? cud, miód, malina. Cieszę się tym tortem tak bardzo, że nawet nie zauważyłem tej osoby od której go otrzymałem. Nie mówię już nawet o podziękowaniu za włożoną pracę, no i za życzliwość ? że ktoś specjalnie dla mnie upiekł takiego torta. Koncentruję się na torcie, a nie na osobie, która go zrobiła.
Oczywiście jak zwykle przerysowuję tę sytuację, ale to po to, żeby troszkę wyjaśnić czym jest pogaństwo, które czasem bardzo subtelnie wkrada się w nasze życie codzienne. Właśnie o nim pisze św. Paweł w czytanym w minionym tygodniu fragmencie Listu do Rzymian.
Pogaństwo to po prostu ubóstwienie stworzenia oraz nie dostrzeganie, że zostało ono stworzone przez Kogoś z miłości do mnie. Nie ma więc tutaj mowy także o jakiejkolwiek wdzięczności do Stwórcy. To skoncentrowanie na owym torcie, zamiast na tym, który dla mnie go upiekł i mi go ofiarował.
Pogański (niechrześcijański) styl życia może się objawiać w naszej codzienności na kilka sposobów.
Pierwszy z nich, to ten analogiczny do przykładu z tortem. Kiedy tak ubóstwiam rzeczy stworzone, że przysłaniają mi one wszystko inne. Robię sobie bożka z rzeczy materialnych, finansów, sportu, diety, poglądów politycznych? i całe moje życie składam temu bożkowi w ofierze.
Inną formą pogaństwa, zdecydowanie bardziej subtelną od pierwszej, będzie swoiste ubóstwienie swoich (albo cudzych) wad, braków, słabości. Można uczynić sobie bożka, ulać cielca, któremu oddaje się hołd nie tylko ze złota, ale także z tego wszystkiego, czego się wstydzimy, co jest naszą słabością. I całe swoje życie poświęcić na oddawanie temu bożkowi czci. Można dojść do mistrzowskiej wprawy w celebrowaniu swojej słabości, w użalaniu się nad sobą, w nieustannym rozdrapywaniu starych ran i kręceniu się wokół siebie. Wbrew pozorom, nie jest to wcale tak rzadkie zjawisko jakbyśmy myśleli.
Ubóstwić można także drugą osobę. Tak w tej pierwszej formie (pozytywnej), jak i w tej drugiej (negatywnej).
To, co łączy te wszystkie rodzaje to niedostrzeżenie Stwórcy i tego, że wszystko (także ja sam, ale i inni ludzie) jest dla mnie w jakiś sposób wielki darem miłości Boga. To wszystko jest mi dane i zadane, bo Bóg mnie kocha.
Lekarstwem na wszystkie, nawet te najbardziej subtelne rodzaje pogańskiego myślenia w naszym życiu jest dostrzeżenie, że jestem obdarowany/a przez Boga i wdzięczność wyrażana w dobrym wykorzystaniu tego wszystkiego, co od Niego otrzymałem/am.
Niewiele się zmieniło od czasów św. Pawła. Nadal poganin walczy w naszych sercach, chcąc zająć miejsce Boga. Nadal tort, staje się ważniejszy niż ten, który go upiekł.
Dobrego tygodnia!
ks. Marcin Cytrycki